Народнае мастацтва Беларусі, якое вызначаецца найперш самабытнасцю, вобразнасцю, найбольш яскрава праявілася ў ткацтве і вышыўцы. Больш таго, не будзе перабольшаванне казаць, што ручнікі, абрусы, посцілкі — гэта своеасаблівая аповесць пра жыццё народа, яго шчасце, працу і спадзяванні.
А пачнем тэму з адзення. Асаблівай дасканаласцю вызначаецца святочнае адзенне, асабліва жаночае. Кожны з рэгіёнаў Беларусі вылучаецца сваімі адметнымі мастацкімі прыёмамі: на Поўдні вялікую роль у аздабленні адыгрывая арнамент, у той час як на Поўначы адзенне ў дэкаратыўных адносінах больш сціплае і стрыманае. У мужчынскім касцюме надзвычай вялікае значэнне мелі паясы, якія адыгрывалі таксама важную ролю ў розных абрадах.
Адзенне Заходняга Палесся
кан. XIX - сяр. XX ст.
Жаночыя комплексы кан. XIX - пач. XX ст.
Надзвычай рознабакова дэкаратыўныя якасці тканых вырабаў выявіліся ў посцілках і дыванах. Пры ўсёй разнастайнасці вырабаў тут таксама маюцца свае рэгіянальныя асаблівасці. Так, для Захаду Беларусі характэрна ярка выяўленая папярочная паласатасць. На паўднёвым усходзе пераважваюць замкнеёныя кампазіцыі з шасці-васьмі буйных фігур па сярэдзіне.
Дываны і посцілкі Усходняга Палесся
1920-я - 1980-я гг.